Marian Całko przez całe swoje życie aż do 1989 roku walczył wszystkimi dostępnymi mu środkami o wolną , demokratyczną i suwerenną Polskę . Na Wybrzeże wraz z rodzicami przyjechał z Otwocka (koło Warszawy) po zakończeniu II Wojny Światowej . Tu rozpoczął naukę w szkole średniej, gdzie wraz z kolegami kontynuował przynależność do przedwojennego harcerstwa. Po uznaniu przez władze komunistyczne tej organizacji za niezgodne z wychowaniem młodzieży w duchu socjalistycznym młodzi ludzie założyli organizację MŁODA POLSKA. Celem organizacji było rozwijanie walki z wpływami socjalistycznym na młodzież. Wstąpił do organizacji niepodległościowej „Młoda Polska”. Działalność Pana Mariana w rym okresie to głownie niszczenie plakatów i haseł propagandowych, kolportaż ulotek informacyjnych na powielaczu, uczestniczył w szkoleniach patriotycznych organizowanych przez osoby związane z AK. Wraz z kolegami z organizacji zabezpieczał znalezioną broń, centralę telefoniczną, powielacz i materiały do jego użytkowania. Młodzi ludzie zbierali się kilka razy w tygodniu na plaży w Brzeźnie i ośrodku harcerskim na Wajdeloty we Wrzeszczu. Za działalność w organizacji w wieku 19 lat został w 1950 roku aresztowany przez ówczesne władze i skazany przez komunistyczny Wojskowy Sąd Rejonowy na 5 lat więzienia z paragrafu 86 KKWP (za usiłowanie zmiany ustroju Państwa). Brutalnie przesłuchiwany i szykanowany spędził w więzieniach ponad 2 lata (w tym w Progresywnym Więzieniu dla Młodocianych Przestępców Jaworzno).

Tadeusz Chęciński ur. się 27 lipca 1945 r. w Kielcach. Był absolwentem XXXIII Liceum Ogólnokształcącego w Łodzi, a następnie do połowy lat 90. pracownikiem Biblioteki Uniwersytetu Łódzkiego. Od września 1980 roku działał w NSZZ „Solidarność” w swoim miejscu pracy. Po wprowadzeniu stanu wojennego kontynuował działalność w Tajnej Komisji Zakładowej w BUŁ gdzie pełnił funkcję skarbnika. W latach 1982-1989 zajmował się kolportażem wydawnictw niezależnych, głównie łódzkiej prasy podziemnej, rozprowadzając po kilkadziesiąt egzemplarzy prasy podziemnej na terenie biblioteki i swoim środowisku. W latach 1986-1990 był współpracownikiem oddziału łódzkiego „Solidarności Walczącej”. Pojedyncze egzemplarze odkładane przez niego w jednym z magazynów Biblioteki Uniwersytetu Łódzkiego stały się po 1989 r. częścią zbiorów biblioteki.

Natalia Chmielarska urodziła się 2 stycznia 1929 r. w Michałowie k. Brzezin. W 1951 r. ukończyła Liceum Handlowe w Łodzi. W latach 1942-1944 była łączniczką Armii Krajowej i Batalionów Chłopskich i kolporterką prasy podziemnej. Przenosiła również meldunki i przeprowadzała kurierów i osoby zagrożone aresztowaniem z terenów przyłączonych do III Rzeszy do Generalnej Guberni. Następnie swoje życie zawodowe związała z Pocztą Polską. Od początku września 1980 r. działała w NSZZ „Solidarność”, w 1981 r. była m.in. delegatem na Walne Zebranie Delegatów Regionu Ziemia Łódzka. Po wprowadzeniu stanu wojennego w swoim mieszkaniu przy ul. Narutowicza w Łodzi zorganizowała hurtowy punkt kolportażu wydawnictw niezależnych. Aktywnie działała w Duszpasterstwie Ludzi Pracy przy kościele św. Teresy. W latach 1986-1990 członek i działacz łódzkiego oddziału Organizacji Solidarność Walcząca, gdzie dalej zajmowała się głownie kolportażem wydawnictw niezależnych.

Stanisław Chmielewski, ur. 2 V 1946. Absolwent Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie, Wydz. Elektrotechniki, Energetyki i Elektroniki (1980). 1969-1971 nauczyciel w Zasadniczej Szkole Budowlanej dla Pracowników Zjednoczenia Budownictwa Przemysłowego Południe w Krakowie, 1971-1972 w Technikum Elektrotechnicznym w Krakowie, 1972-1977 w ZSZ Dokształcającej Nr 4/Zespole Szkół Mechanicznych dla Pracujących w Krakowie, 1977-2010 mistrz ds. remontów urządzeń elektrycznych, kolejno: specjalista techniczny ds. elektrycznych, specjalista ds. elektrycznych, specjalista ds. przygotowania remontów urządzeń elektrycznych, specjalista ds. elektrycznych w Zespole Elektrociepłowni Kraków Zakładach Energetycznych Okręgu Południowego w Katowicach/Przedsiębiorstwie Państwowym Elektrociepłownia Kraków/Elektrociepłowni Kraków S.A. Od IX 1980 w „S”; członek Komitetu Założycielskiego, od X 1980 sekretarz KZ, przew. komisji ds. płac, odpowiedzialny za sprawy informacyjne; 1982-1988 współorganizator (z M. Kuchtą) podziemnej struktury „S” w ZEK, od IX 1984 samodzielnie nią kierujący; wspomagał podziemną „S” w Zakładzie Remontowym Energetyki Kraków i Przedsiębiorstwie Montażu Elektrycznego Elektrobudowa w Krakowie; współorganizator zbierania składek i organizowania pomocy dla osób internowanych i represjonowanych; organizator transportu podziemnych pism dla krakowskich zakładów pracy (m.in. „Solidarność Energetyków”, „Tygodnik Małopolska”, „Hutnik”); rodzin, pomocy finansowej i rzeczowej) oraz Krajowej Sekcji Energetyków. I 1986 – IV 1987 współwydawca, redaktor podziemnego pisma „Solidarność Energetyków”.

Tadeusz Chmielewski pseudonim "Czajka" urodził się 20 października 1928 roku. Przysięgę w 1946 roku do NZW składał u Franciszka Piszczatowskiego . Od 1939 do 1945 roku mieszkał w Łosiach obok dworku płk. Władysława Żwańskiego ps. "Iskra" , "Błękit" (komendant Okręgu Białystok NZW w latach 1946-1948). Lipski ps. "Jastrząb" był jego dowódcą. Tadeusz Chmielewski był łącznikiem, nosił zalakowane koperty. Zajmował się również kolportowaniem podziemnej prasy. Po wojnie w jego domu w Osowcu mieścił się stały punkt medyczny gdzie ukrywani byli ranni partyzanci. Stopień strzelec Wolna Polska - nigdy nie wystąpił o stopień wojskowy. Zmarł 13 czerwca 2019 roku.

Poeta, pisarz, patriota, działacz społeczny i rolnik, współtwórca pierwszego środowiska twórczego w powiecie ciechanowskim. A także: współzałożyciel Stowarzyszenia Twórców Ludowych w Lublinie, prezes Klubu Pracy Twórczej w Ciechanowie, członek Oddziału Ciechanowskiego Związku Literatów Polskich, członek założyciel Związku Literatów na Mazowszu. Odznaczony został m.in. Krzyżem Kawalerskim OOP, Złotym Krzyżem Zasługi, medalem „Pro Masovia”. Statuetkę Drzwi do Wolności podczas Retrospektywy Festiwalu NNW w Sońsku w 2024 roku wręczył Arkadiusz Gołębiewski a odebrała w imieniu uhonorowanego – Dorota Nasierowska dyr. GOK w Gołotczyźnie.

Wywiadowca ZWZ-AK Obwodu Sieradz. Już w okresie okupacji niemieckiej brał udział w małych sabotażach na terenie obwodu sieradzkiego, organizując akcje na węzłach kolejowych. W styczniu 1946 r. wstąpił do KWP. Był żołnierzem drużyny Służby Ochrony Społeczeństwa KWP o krypt. „Burza” wraz z sierż. Antonim Bartolikiem ps. „Szary”. Zwalczał bandytyzm, konfidentów UB i partyjnych aktywistów, rekwirował mienie państwowe. Po aresztowaniu dowódcy KWP udało mu się zmobilizować grupę 20 partyzantów, którą nazwano kryptonimem „Bałtyk”. Dokonywali rozbrojeń funkcjonariuszy PUBP oraz MO. Do rozpracowania „Kuby powołano specjalną grupę operacyjną, którą intensywnie inwigilowano, podobnie jak ich rodziny. Został złapany w 1950 roku, zmarł w drodze do PUBP w Sieradzu. Po dziś dzień nie wiadomo, gdzie został pochowany. 9 maja 2008 r. w miejscowości Orzeł Biały odsłonięto symboliczny pomnik upamiętniający jego oraz brata Jana Chowańskiego. Uhonorowany Sygnetem Niepodległości Festiwalu Filmowego NNW. Statuetkę odebrał Tadeusz Chowański – bratanek porucznika, a wręczył ją Rafał Matysiak- wiceprezydent Sieradza

Od 1946 do 1949 roku był żołnierzem Konspiracyjnego Wojska Polskiego (KWP), w czerwcu 1942 r. wywieziony na roboty przymusowe w okolice Magdeburga. Wiosną 1947 r. wstąpił do oddziału swojego brata Antoniego Chowańskiego „Kuby” podporządkowanego rozkazom Jana Małolepszego „Murata”. Brał udział w wielu akcjach wymierzonych w funkcjonariuszy bezpieki i działaczy partyjnych oraz akcjach zaopatrzeniowych. W styczniu 1948 roku został ranny w starciu z grupą operacyjną UB. Aresztowany w 1949 roku, a potem wyrokiem Wojskowego Sądu Rejonowego w Łodzi skazany na karę śmierci, którą wykonano 19 maja 1950 r. w więzieniu przy ul. Kopernika w Łodzi. Szczątki Jana Chowańskiego zostały odnalezione w grudniu 2021 r. podczas prac ekshumacyjnych prowadzonych przez Instytut Pamięci Narodowej na cmentarzu komunalnym „Doły” przy ul. Smutnej w Łodzi. Uhonorowany Sygnetem Niepodległości Festiwalu NNW. Statuetkę wręczył Arkadiusz Gołębiewski- dyrektor Międzynarodowego Festiwalu Filmowego a odebrał Tadeusz Chowański.

Tadeusz Chowański, bratanek porucznika "Kuby” czyli Antoniego Chowańskiego, syn jego brata Stanisława. Cała rodzina Pana Chowańskiego poświęciła swoje życie konspiracji i działaniom na rzecz niepodległej Polski. On sam nie spoczywa w trosce o pamięć nie tylko swoich bliskich, ale wszystkich, którym historia powinna oddać należny hołd. Tadeusz Chowański od lat działa na ziemi sieradzkiej jako strażnik historii Żołnierzy Wyklętych. Poszukuje prawdy, dąży do jej ujawnienia, a także upamiętnienia życia i śmierci bohaterów stojących w obronie ojczyzny. Tych którzy stali się obiektem prześladowań i bestialskich mordów. Był członkiem Społecznego Komitetu Budowy Pomnika Żołnierzy Wyklętych Ziemi Sieradzkiej. Jest organizatorem Narodowego Święta Pamięci Żołnierzy Wyklętych. Był inicjatorem i fundatorem obelisku upamiętniającego braci Chowańskich, Antoniego i Jana na Orle Białym gmina Wróblew oraz Obelisk w miejscu śmierci Antoniego Chowańskiego pseudonim "Kuba", w miejscowości Kurek gmina Brąszewice. Był wydawcą książki „Podziemie antykomunistyczne na ziemi sieradzkiej w latach 1945 – 1955”. Laureat Drzwi do Wolności Festiwalu NNW w 2021 roku.

Kpt. Franciszek Chrostowski (ur. 1929 r.). Żołnierz AK i WiN. Walkę o niepodległość rozpoczął już jako nastolatek w szeregach Armii Krajowej. Brał udział w wielu akcjach, często ryzykując przy tym życiem. Po zakończeniu okupacji hitlerowskiej kontynuował walkę podziemną z okupantem komunistycznym w szeregach oddziału WiN. W 1953 r. został aresztowany przez resort bezpieczeństwa i przeszedł brutalne śledztwo. Został skazany na 10 lat pozbawienia wolności. Przez 30 lat pracował jako lekarz, ale jednocześnie dbał o upamiętnianie lokalnej historii i jej bohaterów. Jako Prezes Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej Okręgu Ostrołęka jest zaangażowany w inicjatywy upamiętniające osoby i dzieje okresu II wojny światowej oraz po niej. Jest organizatorem lokalnych imprez o charakterze patriotycznym oraz inicjatorem działań mających na celu utrwalanie narodowej tożsamości i poszanowanie patriotycznych tradycji ziemi ostrołęckiej. Skupia wokół siebie młodych ludzi dając im przykład prawdziwego patriotyzmu i angażuje do dalszej działalności mającej na celu zachowanie w pamięci bohaterów historii Polski. Laureat Sygnetu Niepodległości Festiwalu NNW.

Kapitan Franciszek Chrostowski pseudonim "Mały", jako nastolatek włączył się w walkę o niepodległość Ojczyzny przystępując do szeregów Armii Krajowej. Ojciec Franciszka rozbrajał Niemców w 1918 roku, dwóch jego braci walczyło w 1939 roku z okupantem i napastnikiem niemieckimi, sowieckim. Jeden z nich był skazany na dożywotnie więzienie za działalność, już w tej tak zwanej "wyzwolonej" Polsce, w 1952 roku. W Białymstoku wojskowy sąd rejonowy skazał go na dożywocie ze zamianą na 15 lat. Franciszek brał udział w wielu akcjach często ryzykując przy tym życiem. Po zakończeniu okupacji hitlerowskiej kontynuował walkę podziemną z okupantem komunistycznym w szeregach oddziału WiN. W roku 1953 został aresztowany przez resort bezpieczeństwa i przeszedł brutalne śledztwo. Został skazany na 6 lat pozbawienia wolności. Dewiza "Bóg, Honor, Ojczyzna była jego drogowskazem. Obecnie jest prezesem Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej - Okręg Ostrołęka. „W mojej rodzinie tradycja jest przekazywana z pokolenia na pokolenie. Świętością dla nas i dla rodziny były słowa Bóg, Honor, Ojczyzna. Myśmy w czasie okupacji kontynuowali walkę o wolność i ja kontynuuję ją dalej” – kpt. Franciszek Chrostowski

Mirosława Chuda i Wojciech Chudy. Pan Wojciech był wybitnym filozofem, personalistą, etykiem, pedagogiem, oddanym nauce i młodzieży nauczycielem akademickim, publicystą, bezkompromisowym obrońcą prawdy, profesorem Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. Był czynnym działaczem opozycji demokratycznej. Jedna z jego najwcześniejszych publikacji ukazała się w drugim obiegu, w połowie lat '80 w serii 'Biblioteka Spotkań' (kwartalnik 'Spotkania' był nielegalnie wydawany od 1977 roku przez środowisko związane z KUL) przy współpracy toruńskiego Wydawnictwa Kwadrat: "Filozofie wieczyste w czas przełomu. Gdańskie wykłady z filozofii klasycznej z roku 1981". Pani Mirosława to absolwentka filozofii na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Od 1988 pracuje w redakcji kwartalnika „Ethos”, obecnie jako starszy redaktor. Wyróżniona odznaką „Zasłużony działacz kultury”. Zajmowała się również redakcją merytoryczną i opracowaniem książek męża. Laureaci Drzwi do Wolności Festiwalu NNW.

Marek Chwalewski urodził się 22 lipca 1939 r. w Pabianicach. W 1960 r. ukończył Technikum Energetyczne w Łodzi. Działalność opozycyjną rozpoczął w 1974 r., kiedy został aresztowany za „szkalowanie ustroju” i kontakt z Radiem Wolna Europa, umieszczony na dwa miesiące w szpitalu psychiatrycznym. Następnie w 1986 r. był współpracownikiem KOR i Ruchu Obrony Praw Człowieka i Obywatela oraz działaczem Ruchu Wolnych Demokratów. Zajmował się kolportażem wydawnictw niezależnych, m.in. „Opinii”, „Robotnika” i „Ruchu Związkowego”. Był uczestnikiem niezależnych manifestacji, uczestniczył w działalności samokształceniowej, sygnował wiele dokumentów opracowanych przez opozycję. Od września 1980 r. aktywnie działał w „Solidarności” oraz Komitecie Obrony Więźniów Politycznych, współorganizował marsz głodowy w Pabianicach. W dniu wprowadzenia stanu wojennego został internowany i osadzony w ośrodkach odosobnienia w Sieradzu, Łowiczu i Kwidzynie. Po roku został zwolniony i włączył się w działalność podziemną. Wydawał m.in. pismo „Co Wy Na To?”. W latach 1988-1989 był działaczem łódzkiego oddziału Organizacji Solidarność Walcząca.

Zbigniew Jan Cichoń - To polski prawnik i polityk, obrońca i promotor praw człowieka, adwokat i były członek Trybunału Stanu, senator VIII i IX kadencji. W 1976 roku inwigilowany przez UB i usunięty ze stanowiska asystenta Uniwersytetu Jagiellońskiego w związku z zaangażowaniem w działalność duszpasterstwa akademickiego Dominikanów „Beczka” w Krakowie. W 1980 roku działał w NSZZ „Solidarność”. W okresie stanu wojennego był obrońcą w procesach politycznych. Jest prekursorem w dziedzinie skarg do Trybunału Praw Człowieka w Strasburgu. Został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski. Senator Rzeczypospolitej VII i IX kadencji. Laureat Drzwi do Wolności 15. Międzynarodowego Festiwalu Filmowego NNW w Gdyni.

Ppor. Teresa Cichowska ps. „Drzazga”. Od września 1949 r. do 25 lutego 1950 r. udzielała w gospodarstwie swoich rodziców Marianny i Bronisława Kołakowskich we wsi Osyski pomocy żołnierzom NZW. 25 lutego 1950 r. w zabudowaniach rodzinnych został zlikwidowany czteroosobowy patrol st. sierż. Ildefonsa Żbikowskiego ps. "Tygrys”. Zemsta komunistów była okrutna, zabudowania rodziny Kołakowskich zostały spalone, a cały majątek rodziny skonfiskowano na rzecz skarbu państwa. Poddano ich również okrutnym przesłuchaniom. Zapadły ciężkie wyroki. Ojciec i brat Pani Teresy zostali skazani na karę śmierci. Wyrok wykonano 3 sierpnia 1950 r. w więzieniu na Rakowieckiej w Warszawie. Drugi brat, Jerzy Kołakowski po trzymiesięcznych przesłuchaniach w PUBP w Ciechanowie został wypuszczony. Zmarł na skutek odniesionych ran miesiąc później. Teresa Cichowska, jej matka Marianna i siostra Irena zostały skazane na kary wieloletniego więzienia. Teresa na 15 lat. Karę odbywała w więzieniu w Bydgoszczy-Fordonie. Po ponad 5 latach ciężkiego więzienia wyszła na wolność w dniu 10 marca 1955 r. W okresie PRL nie mogła znaleźć pracy, nadal doznawała represji i złego traktowania ze strony władz komunistycznych. Za swe zasługi odznaczona m. in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski i Medalem „Pro Patria”. Teresa Cichowska zmarła 16 października 2020 roku. Uhonorowana Drzwiami do Wolności Festiwalu NNW w 2021 roku.

Stefan Cieśla urodził się 11 września 1955 roku we Wrocławiu. W 1978 r. został absolwentem Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Wrocławskiego. W latach 1978–1984 był asystentem w Zakładzie Prawa Finansowego na Wydziału Prawa i Administracji, a w 1980 uzyskał aplikację w Sądzie Wojewódzkim we Wrocławiu i w 1981 zdał egzamin radcowski. Od września 1980 r. działał w Niezależnym Zrzeszeniu Studentów, w okresie od 19 października 1980 do kwietnia 1981 był członkiem Ogólnopolskiego Komitetu Założycielskiego. Od września 1980 r. działał również w „Solidarności”. W latach 1980–1981 był jednym z redaktorów „Komunikatu Komitetu Założycielskiego NSZZ »Solidarność« Pracowników Uniwersytetu Wrocławskiego”. W lutym 1981 r. był reprezentantem Ogólnopolskiego Komitetu Założycielskiego NZS w czasie strajku studenckiego na Uniwersytecie Łódzkim. W dniach 18–19 lutego 1981 uczestniczył w strajku studenckim na UWr domagającego się rejestracji NZS. W dniach 3–6 kwietnia 1981 r. był delegatem na I Krajowy Zjazd Delegatów NZS w Krakowie. W listopadzie i grudniu 1981 był doradcą Komitetu Strajkowego w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych we Wrocławiu w czasie strajku solidarnościowego ze studentami WSI w Radomiu. Od 13 grudnia 1981 r. ukrywał się. 30 stycznia 1982 został internowany i osadzony w Ośrodku Odosobnienia w Nysie, a 28 czerwca 1982 zwolniony. W latach 1982–1983 współpracował z Regionalnym Komitetem Strajkowym Dolny Śląsk. Jest autorem wielu publikacji z zakresu prawa bankowego, prawa IT i legislacji.

por. Edward Ciupak ps. „Mały” żołnierz NSZ i zgrupowania Oddziałów mjr. Hieronima Dekutowskiego „Zapory”. Po ujawnieniu w 1947 został aresztowany i skazany na 15 lat więzienia. Po 8 miesiącach objęła go amnestia. Resort bezpieczeństwa aresztował go ponownie w 1962 r. , został został skazany na 5 lat więzienia. Jest członkiem Rady Naczelnej Związku Żołnierzy NSZ. Uczestniczy w licznych spotkaniach z młodzieżą przekazując etos Polskiego Podziemia Niepodległościowego. Statuetkę wręczył konsul generalny Węgier w Gdańsku dr Pál Attila Illés a odebrała pani Grażyna Stolc - nauczycielka historii i wiedzy o społeczeństwie, od lat działająca na rzecz upamiętniania bohaterów walk o wolność i niepodległość Polski. Laureat Sygnetu Niepodległości Festiwalu Filmowego NNW. Odznaczenie wręczono podczas Retrospektywy Festiwalu NNW w Starogardzie Gdańskim w 2023 roku.

Marek Czachor urodził się 30 marca 1960 roku w Słupsku. Od 1986 roku jest absolwentem Wydziału Matematyki, Fizyki i Chemii Uniwersytetu Gdańskiego. W 1994 r. uzyskał doktorat, w 2000 habilitację, a od 2011 r. jest profesorem nauk fizycznych. We wrześniu 1980 r. współzakładał struktury Niezależnego Zrzeszenia Studentów Polskich na UG, był działaczem NZS i drukarzem pisma NZS „Reduta” oraz kolporterem wydawnictw niezależnych. W dniach 14-15 grudnia 1981 r. uczestniczył w strajku na Uniwersytecie Gdańskim, po strajku brał udział w ukryciu powielacza NZS oraz udostępnił mieszkanie na drukarnię. 15 stycznia 1982 r. został aresztowany i sądzony z grupą działaczy NZS i „Solidarności”. 3 lutego 1982 r. został skazany w trybie doraźnym wyrokiem Sądu Marynarki Wojennej w Gdyni na 3 lata więzienia i 2 lata pozbawienia praw publicznych oraz osadzony w Zakładzie Karnym w Koronowie i Potulicach. 28 lipca 1983 r. został zwolniony na mocy amnestii. Od 1984 r. działał w Solidarności Walczącej Oddział Trójmiasto. Był kolporterem wydawnictw podziemnych, głównie prasy Solidarności Walczącej. Od maja 1988 r. ukrywał się. Był inicjatorem powstania Wydawnictwa Petit. W styczniu 1989 r. został aresztowany i skazany wyrokiem Sądu Marynarki Wojennej w Gdyni na rok więzienia w zawieszeniu. Od stycznia 1987 do grudnia 1989 r. wraz z żoną Magdaleną Czachor redagowali pismo „Solidarność Walcząca. Oddział Trójmiasto”. Po aresztowaniu Andrzeja Kołodzieja był szefem Oddziału Trójmiasto Solidarności Walczącej i posługiwał się pseudonimem Michał Kaniowski. W latach 1989-1990 był redaktorem pisma „Żołnierz Solidarny” oraz koordynatorem akcji logistycznej związanej z przesyłaniem pisma oficerom Wojska Polskiego. W 1989 r. był jawnym przedstawicielem SW na Wybrzeżu. Był przeciwnikiem okrągłego stołu, popierał bojkot wyborów 4 czerwca 1989. W 1990 r. został przywrócony do pracy na Politechnice Gdańskiej. Jest autorem wielu publikacji z zakresu fizyki teoretycznej. Opracowano na podstawie Encyklopedii Solidarności oraz innych źródeł historycznych. 

Krystyna Czajkowska – żona śp. kpt. Mariana Czajkowskiego ps. „Dym”, zmarłego dwa lata temu. “Dym” działał na północnym Mazowszu w strukturze NZW, walczył w oddziale Jana Kmiołka ps. „Wir”. W 1951 roku został aresztowany przez władze komunistyczne, był więziony, przeszedł trudne śledztwo. Pani Krystyna przez lata wspierała go w działaniu na rzecz wolnej Ojczyzny biorąc na siebie wszystkie obowiązki związane z domem i rodziną, wspierała go kiedy przebywał w kolejnych więzieniach i w mrocznych czasach PRL, kiedy musiała dla bezpieczeństwa rodziny skrywać tajemnice bohaterstwa i poświęcenia swojego ukochanego męża. Dzięki jej trosce i poświeceniu Pan Marian dożył sędziwego wieku – zmarł mając 89 lat – pozostając do ostatnich lat w zdrowiu i dobrej kondycji. Laureatka Sygnetu Niepodległości Festiwalu NNW.

Ryszard Czarnecki urodził się ur. 25 stycznia 1963 roku w Londynie. Od 1986 r. jest absolwentem Wydziału Filozoficzno-Historycznego Uniwersytetu Wrocławskiego. Od października 1981 r. działał w Niezależnym Zrzeszeniu Studentów, w listopadzie i grudniu 1981 r. uczestniczył na UWr w strajku solidarnościowym ze studentami WSI w Radomiu. W latach 1982-1984 współpracował z Polską Niezależną Organizacją Młodzieżową. Od 1982 r. był członkiem podziemnego Zarządu Uczelnianego NZS UWr., a w latach 1984-1986 był jego przewodniczącym. 10 stycznia 1987 r. był współorganizatorem konspiracyjnego II Krajowego Zjazdu NZS w Warszawie, w 1987 członkiem, następnie rzecznikiem Krajowej Komisji Koordynacyjnej NZS. Był uczestnikiem akcji ulotkowych, malowania na murach, demonstracji. W latach 1985-1986 był drukarzem „Komunikatu”; autorem i redaktorem w tym piśmie. W latach 1986-1987 współpracował z podziemnym pismem „Konkret”. 14 listopada 1987 r. był jednym ze współzałożycieli Ruch Polityki Realnej, przekształconego jesienią 1988 w Unię Polityki Realnej. W latach 1987-1990 współpracował z prasą emigracyjną. Od 1989 r. do dziś jest aktywnym politykiem. W latach 1990-2004 działał w Zjednoczeniu Chrześcijańsko-Narodowym, był posłem RP (1991-1993), w 1993 r. wiceministrem kultury w rządzie Hanny Suchockiej. W latach 1997-2001 był posłem RP z listy AWS, od października 1997 do lipca 1998 przewodniczącym Komitetu Integracji Europejskiej. Od lipca 1998 do marca 1999 był ministrem ds. europejskich w rządzie Jerzego Buzka. W latach 2004-2007 działał w Samoobronie RP, a od 2008 w Prawie i Sprawiedliwości, od 2011 jest członkiem Komitetu Politycznego PiS, od 2004 posłem do Parlamentu Europejskiego z listy Samoobrony, następnie z listy PiS. Opracowano na podstawie Encyklopedii Solidarności oraz innych źródeł historycznych. 

Arkadiusz Czartoryski (ur. 1966 r.) - urodzony w Ostrołęce, związany z regionem ostrołęckim i Kurpiami. Po skończeniu studiów na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim został nauczycielem w ostrołęckich szkołach średnich i następnie dwukrotnie radnym Rady Miasta Ostrołęki i Prezydentem Ostrołęki a także wicemarszałkiem województwa mazowieckiego, a w końcu posłem na sejm. Dba o zachowanie historii i propagowanie wiedzy o bohaterach walki o niepodległość. Aktywny członek grup rekonstrukcji historycznej. Organizował w Polsce wiele inscenizacji historycznych z udziałem tysięcy widzów m.in. wiele rekonstrukcji historycznych z epoki Księstwa Warszawskiego oraz z września 1939. Napisał szereg artykułów o tematyce historycznej. Jeden z pomysłodawców utworzenia w Ostrołęce Muzeum Żołnierzy Wyklętych. Jest sekretarzem stanu, pełnomocnikiem rządu do spraw rozwoju sportu dzieci i młodzieży. Odznaczony między innymi - Srebrną Odznaką „Zasłużony Działacz Kultury Fizycznej, Krzyżem Kawalerskim Orderu Zasługi Republiki Węgierskiej czy Złotym Medalem za Zasługi dla Obronności Kraju. Laureat Drzwi do Wolności Festiwalu NNW.

Olgierd Czerner, urodził się 15 kwietnia 1929 roku w Świętochłowicach. W 1952 r. został absolwentem Wydziału Architektury Politechniki Wrocławskiej, w 1960 uzyskał doktorat, w 1970 habilitację, a od 1977 jest profesorem. W 1965 r. był inicjatorem, głównym organizatorem i do 1998 dyrektorem Muzeum Architektury we Wrocławiu. W latach 1967-1968 był jednym z inicjatorów zbudowania we Wrocławiu Rotundy Panoramy Racławickiej. Od 1978 r. za jego cichą zgodą w Muzeum Architektury odbywał się kolportaż książek niezależnych. Od września 1980 był wiceprezesem Społecznego Komitetu Odbudowy Panoramy Racławickiej, a w styczniu 1981 został przewodniczącym Nadzoru Konserwatorskiego Panoramy Racławickiej. Od września 1980 r. działał w „Solidarności”. W maju 1981 r. był uczestnikiem wrocławskiego Marszu w Obronie Więźniów Politycznych. Po 13 grudnia 1981 r. był współorganizatorem pomocy dla osób represjonowanych i kolporterem prasy podziemnej. Jest członkiem wielu krajowych i międzynarodowych stowarzyszeń architektów, muzealników, konserwatorów i historyków sztuki, organizatorem wystaw w Polsce i zagranicą poświęconych architekturze polskiej. Jest autorem ponad 80 książek oraz prac naukowych i popularyzatorskich.  Opracowano na podstawie Encyklopedii Solidarności oraz innych źródeł historycznych. 

ppor. Julian Czerwiakowski ps. "Jerzy Tarnowski", urodzony w 1911r. W konspiracji działał od lutego 1940 r., jako oficer Narodowych Sił Zbrojnych , podlegał Zygmuntowi Ojrzyńskiemu ps. "Ostaszewski". Następnie został szefem komórki obserwacyjno-wywiadowczej pod pseudonimem "J-13". W sierpniu (lub we wrześniu) 1943 r. wciągnięty przez Ojrzyńskiego do "Startu" (Ekspozytura Urzędu Śledczego m.st. Warszawy ), gdzie objął funkcję kierownika Placówki Śródmieście. Po 1945r. działał w WiN, jego szefem był S. Mierzeński ps. "Mazurek". Aresztowany przez UB w dniu 21 grudnia 1948 r. w swoim warszawskim mieszkaniu. Przeszedł bardzo ciężkie śledztwo. Oskarżony o mordowanie podczas okupacji działaczy komunistycznych i współpracę z Gestapo. "Częściowo" przyznał się do winy. Wyrokiem Sądu Wojewódzkiego dla m.st. Warszawy pod przewodnictwem sędziego Mariana Stępczyńskiego został skazany na karę śmierci. Oskarżał prokurator Baniamin Wajsblech. Rada Państwa nie skorzystała z prawa łaski i wyrok został skierowany do wykonania do Generalnego Prokuratora. Zamordowany w więzieniu mokotowskim.5 stycznia 1953r. 20 czerwca 1958 r. został pośmiertnie uniewinniony przez Sąd Wojewódzki dla m.st. Warszawy. Miejsce pochówku pozostawało nieznane. 24 maja 2013 r. szczątki Juliana Czerwiakowskiego odnaleziono w kwaterze „Ł" Cmentarza Powązkowskiego Wojskowego w Warszawie. Uroczysty pogrzeb odbył się 27.09.2015 r. Laureat Sygnetu Niepodległości Festiwalu NNW.