Mirosława Łątkowska urodziła się ur. 3 grudnia 1952 roku we Wrocławiu. Jest absolwentką Uniwersytetu Wrocławskiego, w Instytucie Kulturoznawstwa. W latach siedemdziesiątych był związana z Teatrem Kalambur we Wrocławiu. Nauczyciel akademicki w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Kielcach. Od 1982 była zaprzysiężonym członkiem Organizacji Solidarność Walcząca. W 1985 r. razem z Wiesławem Żywickim i Adamem Borowskim założyła Niezależne Wydawnictwo Książkowe Wers, w którym była m.in. redaktorką i maszynistką. W 1986 roku była kurierem Kornela Morawieckiego do Norwegii (Komitet Helsiński) i Szwecji (Szwedzki Komitet Pomocy dla Solidarności w Lundzie). W 1987 roku przeniosła się do Warszawy i kontynuowała działalność w strukturach Solidarności Walczącej oraz działalność wydawniczą w ramach wydawnictw Wers i Prawy Margines. Od 1989 r. była współzałożycielką i współwłaścicielką Oficyny Wydawniczej Volumen. W latach 2006-2010 była redaktorem naczelną, organizatorką i koordynatorką zespołu projektu „Encyklopedia Solidarności. Opozycja w PRL 1976-1989”, a w 2010 roku współpracowniczką projektu IPN Rok Kultury Niezależnej.

Jan Łożański ps. „Orzeł”, „Bokser”, „Jan Madejski” urodził się 4 lutego 1912 w Zarszynie. Żołnierz ZWZ-Armii Krajowej, kurier Komendy Głównej ZWZ–AK, podporucznik Polskich Sił Zbrojnych, zawodowo urzędnik rolniczy, a także działacz sportowy. W trakcie kampanii wrześniowej 1939 brał udział w walkach pod Wiślicą. W grudniu 1939 przedostał się do Węgier. Po dotarciu do Budapesztu, przyjął propozycję pozostania na miejscu i podjęcia służby kuriera z Węgier do okupowanej Polski na trasie. 45 razy przemierzał trasę przez Beskid Niski, przenosząc m.in. dokumenty, broń, pieniądze oraz niekiedy przeprowadzał ludzi. 19 marca 1945 po zajęciu Budapesztu przez wojska radzieckie został uwięziony przez funkcjonariuszy kontrwywiadu sowieckiego. Wskutek braku podstaw oskarżenia został zwolniony. Wielokrotnie przeprowadził przez zieloną granicę uciekinierów z Polski.17 lipca 1947 roku przy dworcu w Cieszynie został zatrzymany przez funkcjonariuszy UB z Krakowa, Podczas śledztwa był poddany torturom. Wyrokiem z 18 marca 1948 Rejonowego Sądu Wojskowego w Warszawie został skazany na karę 15 lat pozbawienia wolności.. Po dziewięciu latach uwięzienia w dniu 4 sierpnia 1956 wyszedł na wolność na mocy amnestii. Zmarł 21 czerwca 1990 w Sanoku.

Adolf Łukasik ps. "Retuszer" urodził się 9 lutego 1924 roku, w Lublinie. Był drugim z ośmiorga dzieci Andrzeja Łukasika i Czesławy z Żurawskich. Rodzina, od pokoleń związana z Lubelszczyzną, pielęgnowała tradycje patriotyczne. Kiedy wybuchła II wojna światowa Adolf miał 15 lat i wraz ze starszym bratem, Stefanem, należał do harcerstwa. Podczas okupacji niemieckiej bracia znaleźli się w obozie pracy przymusowej, skąd zbiegli. Wstąpili do oddziału Aleksandra Sarkisowa ps. Andrzej, Czarnota, Szaruga. Stefan otrzymał pseudonim Grypsik, a Adolf – Retuszer. Następnie bracia przeszli, z częścią oddziału, pod dowództwo ppor. Czesława Rossińskiego „Jemioły”. Od stycznia 1944 roku szefem Kedywu w Inspektoracie Rejonowym AK Lublin - Puławy i dowódcą oddziału dyspozycyjnego Kedywu został Hieronim Dekutowski ps. Zapora, który poprzez połączenie działających dotychczas samodzielnie jednostek, stworzył najliczniejszy na Lubelszczyźnie, partyzancki oddział lotny. Po zajęciu Lubelszczyzny przez Sowietów, Zapora otrzymał rozkaz złożenia broni i 28 lipca 1944 roku rozwiązał kompanię pod swoim dowództwem. Po rozwiązaniu oddziału, w lipcu 1944 roku, Adolf Łukasik wstąpił do Wojska Polskiego i z 2 Armią przeszedł cały szlak bojowy. Zmarł 31 sierpnia 1994 roku w Lublinie. Odznaczony został Medalem Wojska (1948), Medalem za Udział w Walkach o Berlin (1970), brązowym Medalem Zasłużony na Polu Chwały (1972), Medalem Za Odrę, Nysę, Bałtyk (1973), Krzyżem Armii Krajowej (1975) oraz Odznaka Grunwaldzką (1973) i Odznaką Oddziału Partyzanckiego Armii Krajowej Okręgu Lubelskiego „Szarugi”. Zmarł 31 sierpnia 1994 roku w Lublinie.

Hanna Łukowska-Karniej urodziła się 7 sierpnia 1941 w Nowej Borowlance w Kraju Ałtajskim na Syberii. Jest absolwentką historii na Uniwersytecie Wrocławskim. W 1968 roku uczestniczyła w wydarzeniach marcowych we Wrocławiu. Od 1979 prowadziła tajną bibliotekę wydawnictw niezależnych oraz była kolporterką „Biuletynu Dolnośląskiego”. Działalność w NSZZ „Solidarność” rozpoczęła we wrześniu 1980 roku. Po wprowadzeniu stanu wojennego ukrywała Kornela Morawieckiego. Jej mieszkanie przy ul. Kamiennej we Wrocławiu stało się pierwszą podziemną siedzibą redakcji pisma „Z Dnia na Dzień”. Organizował kolejne miejsca ukrywania się i spotkań Kornela Morawieckiego. W maju i czerwcu 1982 roku była jednym ze współzałożycieli Organizacji Solidarność Walcząca. Była członkiem Rady i Komitetu Wykonawczego Solidarności Walczącej. Wielokrotnie represjonowana, w 1984 roku ukrywała się i była poszukiwana listem gończym. 9 listopada 1987 roku ponownie została aresztowana. Na wolność wyszła w kwietniu 1988 roku.