W polskiej historiografii i poczesne miejsce zajmuje literatura wspomnieniowa. Książka Stanisława Michnowskiego, znakomitego geofizyka, pracownika naukowego Instytutu Geofizyki Polskiej Akademii Nauk, „Z dziejów Polski i Skarżyska-Kamiennej” jest tego najlepszym przykładem. Za punkt wyjściowy przyjął ukazanie losów rodziny Michnowskich, dziejów Skarżyska-Kamiennej oraz Młodzaw, a także historii Polski na przestrzeni wieków. 25 lutego będzie okazja do spotkania z autorem publikacji.
Na promocyjne spotkanie książki „Z dziejów Polski i Skarżyska-Kamiennej” zaprasza Instytut Dziedzictwa Myśli Narodowej. Gośćmi będą jej autor Stanisław Michnowski oraz autorka przedmowy Ewa Kołomańska, kierownik Mauzoleum Martyrologii Wsi Polskich w Michniowie. Spotkanie odbędzie się w Centrum Edukacyjnym IDMN przy ul. Andersa 20, w piątek 25 lutego 2022 r. o godz. 18:00
W książce tej uderza wprost wielki patriotyzm, a także specyficzny,nie mniej piękny ton patriotyzmu lokalnego, związanego z małą Ojczyzną. Te właśnie, tak plastycznie odtworzone szczegóły życia codziennego w Skarżysku-Kamiennej w okresie II Rzeczpospolitej, duma z budowania własną pracą dobra wspólnego w tym mieście, w jego budynkach, instytucjach, stowarzyszeniach, a wszystko jakby przepojone myślą o Ojczyźnie większej – Rzeczpospolitej – to dla mnie szczególnie ważna część całej Pana wspaniałej pracy
(z przedmowy historyka prof. Andrzeja Nowaka)
Autor nadał swym wspomnieniom ze Skarżyska-Kamiennej zwartą, logiczną strukturę i nadał im chronologiczne ujęcie. Nowatorskie, niezwykle osobiste opisy przeżyć wplecionych w historię wsi, miasta, a nawet kraju sprawia, że czytelnik postrzega dzieje swego państwa z nieznanej dotąd perspektywy. Autor połączył walory tak charakterystycznego dla umysłów ścisłych analitycznego podejścia do życia z głębokimi emocjami. Taki opis książki zamieściła we wstępie Ewa Kołomańska.
Słowo o autorze Stanisławie Michnowskim
Stanisław Michnowski ps. Marian urodził się 10 listopada 1918 r., w przeddzień odzyskania niepodległości przez Polskę, w Młodzawach. Ukończył Liceum Ogólnokształcące im. A. Witkowskiego w Skarżysku-Kamiennej. W 1937 r. rozpoczął studia na Wydziale Elektrycznym Politechniki Warszawskiej.
We wrześniu 1939 r. walczył jako ochotnik pod Kamionką Strumiłową i w lasach pod Rawą Ruską. Już w październiku tego roku zaangażował się w działalność podziemnej organizacji „Orzeł Biały”. W 1941 w. został członkiem organizacji wojskowej „Polska Niepodległa”. Ukończył szkołę podchorążych AK w Obwodzie „Morwa” w Skarżysku-Kamiennej, po czym przydzielono go do oddziału Kedywu Okręgu Radomsko-Kieleckiego AK.
Wskutek niemieckich represji na ludności Skarżyska-Kamiennej wyjechał do Warszawy. W stolicy ukrywał się pod nazwiskiem Kazimierz Zawadzki. W trakcie Powstania Warszawskiego walczył w VII Obwodzie „Obroża” Warszawskiego Okręgu AK, w rejonie Lasów Sękocińskich. Po zakończeniu II wojny światowej wznowił studia.
W 1950 r., ze względu na odmowę wstąpienia do PZPR, został zwolniony z pracy na uczelni. W 1972 r. obronił doktorat. Kierował Pracownią Elektryczności Atmosfery w Instytucie Geofizyki Polskiej Akademii Nauk. Jest autorem ponad 120 publikacji naukowych.
Źródło: mat. pras.