Muzeum Historii Polski udostępniło wystawę internetową „#MojaPamiątka”, będącą podsumowaniem akcji społecznej zainicjowanej w 2020 roku. Ze względu na pandemię, zamkniecie w domu, poproszono o przysyłanie rodzinnych pamiątek z różnych lat. Bowiem małe historie tworzą dużą historię. Do Muzeum Historii Polski zostało nadesłanych kilkaset relacji i wspomnień
Zespół ekspertów stworzył z nadesłanych prac internetową prezentację – nasyconą emocjami opowieść o losach polskich rodzin w czasach wojny i pokoju.
Akcja, skierowana była do osób po 60. roku życia. Zachęcała do podzielenia się swoim wspomnieniem. Punktem wyjścia do opowieści było zdjęcie, dokument lub film wideo z domowego archiwum, a prace zostały przygotowane w formie pamiętnika, rejestracji wideo, wpisu na blogu lub w kanale w mediach społecznościowych.
Otrzymaliśmy niemal 400 prac oraz wiele towarzyszących wspomnieniom pamiątek z domowych archiwów. W rozmowach telefonicznych usłyszeliśmy dużo wzruszających historii rodzinnych
– mówi Gabriela Sierocińska-Dec, koordynatorka akcji społecznej #MojaPamiątka. Wiele z nich jest bardzo obszernych i często poruszają one wiele wątków, zarówno tych rodzinnych, jak i tych z historii Polski.
Wirtualna wystawa #MojaPamiątka prezentuje najciekawsze prace nadesłane do Muzeum. Pokazane zostały w porządku chronologicznym. Najstarsze z rodzinnych opowieści sięgają początków XIX wieku, a te najnowsze dotyczą schyłku PRL.
Poszczególne okresy polskiej historii, z którymi nierozerwalnie wiążą się losy polskich rodzin, zostały umieszczone na osi czasu. Można więc zwiedzać wystawę po kolei lub wybrać konkretny okres.
Przy każdej z prezentowanych pamiątek znajduje się krótki opis, który można rozwinąć, aby dowiedzieć się więcej o bohaterach opowieści, przeczytać fragmenty nadesłanych prac, obejrzeć dodatkowe fotografie.
Niektóre z nadesłanych prac opowiadały o losach kilku pokoleń lub o wydarzeniach odnoszących się do różnych okresów w historii. W takich sytuacjach na dole strony zostały zamieszczone odsyłacze do innej pamiątki pochodzącej z tego samego źródła, by odbiorca mógł prześledzić wcześniejsze i późniejszych losy danej rodziny.
Na zdjęciu tytułowym: Zofia Wandel, mama dwóch córek, pracowała jako urzędniczka w starostwie w Działdowie. Latem 1950 roku w czasie jednego ze spotkań towarzyskich Zofia opowiadała żarty krytykujące władze. Wkrótce potem została aresztowana przez funkcjonariuszy Urzędu Bezpieczeństwa, a następnie skazana na pięć lat więzienia. W ramach represji mąż Zofii, Wojciech, stracił pracę sędziego cywilisty. Żeby utrzymać rodzinę, pracował jako kierowca autobusu. Starsza córka Hania malowała i sprzedawała obrazki, aby zasilić domowy budżet. Małą Zosią zajmowała się babcia. Zofia wyrok odsiadywała w Fordonie, gdzie udało jej się dostać pracę w hafciarni. Dzięki pomocy jednej z więźniarek, która oddawała na jej konto wykonaną pracę, wyszła z więzienia wcześniej, niż przewidywał wyrok. Kiedy Zofia wróciła do domu, młodsza córka nie rozpoznała mamy.
Źródło: mat. pras. Muzeum Historii Polski