2022 został ogłoszony w gminie Uniejów rokiem UNESCO. To efekt wpisu w zeszłym roku słynnych kwietnych dywanów ze Spycimierza układanych w Boże Ciało na światową Listę Niematerialnego Dziedzictwa Kulturowego Ludzkości.
Tegoroczne uroczystości Bożego Ciała w Spycimierzu doczekają się szczególnej, wyjątkowej oprawy. W Spycimierzu i Krakowie zorganizowany zostanie wspólny pokaz „Szopki krakowskie na kwiatowym dywanie ze Spycimierza”, a w ramach współpracy z zagranicznymi organizacjami praktykującymi układanie dywanów z kwiatów zaplanowana jest międzynarodowa konferencja naukowa na temat dziedzictwa niematerialnego z udziałem włoskiego Stowarzyszenia „InfiorItalia”, a także polskich oraz międzynarodowych ekspertów.
Ponadto tradycje układania kwiatowych dywanów miejscowi chcą upowszechnić. Tak, by osoby odwiedzające rejon mogły się z nią zapoznać nie tylko w okresie Bożego ciała, ale przez cały rok. Dlatego powstaje Centrum „Spycimierskie Boże Ciało”, w którym turyści zapoznają się z historią układania kwiatowych dywanów a także będą mogli spróbować własnych sił w układaniu kwiatów.
Tradycja Kwietnych dywanów ze Spycimierza
Tradycja układania kwietnych kobierców na Boże Ciało kultywowana jest od ponad 200 lat w Spycimierzu, parafii diecezji włocławskiej, położonej niedaleko Uniejowa w centralnej Polsce.
Mieszkańcy Spycimierza układają na święto Bożego Ciała kwiecisty dywan, długości ponad 1 kilometra, po którym przechodzi procesja.
W układanie dywanu angażują się wszyscy okoliczni mieszkańcy. Trwa ono już na kilka dni przed Bożym Ciałem, zazwyczaj od niedzieli poprzedzającej święto. Rodziny zbierają na polach kwiaty, kłosy zbóż, liście, gałązki drzew, mchy.
Kwietny dywan jest przygotowywany według wcześniej narysowanych na ulicy wzorów, które są wypełniane później płatkami kwiatów, liśćmi, mchem, obramowane kamykami i piaskiem. Wśród ułożonych motywów dominują symbole religijne i patriotyczne.
Wniosek o wpis na listę UNESCO złożył w imieniu parafian spycimierskich prof. Piotr Gliński, minister kultury i dziedzictwa narodowego, dnia 30 marca 2020 r. Wcześniej, w 2018 r., tradycja została wpisana na krajową listę niematerialnego dziedzictwa kulturowego.