1 października 2021 roku rodzina i mieszkańcy powiatu przasnyskiego pożegnali Irenę Kamińską, jednego z ostatnich świadków powojennej historii. Irena Kamińska, z domu Kołakowska, podobnie jak matka i siostra, jest jedną z największych męczennic reżimu stalinowskiego na Północnym Mazowszu.
Mszę świętą pogrzebową sprawował proboszcz parafii Chrystusa Zbawiciela w Przasnyszu, ks. mgr Romuald Ciesielski. Po mszy modlitwę i pożegnanie zmarłej na cmentarzu poprowadził ks. mgr Artur Kowalczyk. Wartę przy trumnie pełnili żołnierze 5. Mazowieckiej Brygady Obrony Terytorialnej w Ciechanowie. Obecny na pogrzebie Starosta Przasnyski Krzysztof Bieńkowski odczytał list w imieniu Szefa Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych – Jana Józefa Kasprzyka.
W sposób nieubłagany i stale odchodzą od nas coraz bardziej nieliczni żołnierze niezłomni. Ci, którzy mieli odwagę przeciwstawić się komunistycznemu zniewoleniu i porwać na dalszą walkę w sytuacji wygasania oporu zbrojnego polskiego podziemia niepodległościowego i systematycznej likwidacji przez reżimowe służby bezpieczeństwa oddziałów i bohaterskich żołnierzy: Armii Krajowej, Narodowych Sił Zbrojnych, Narodowego Zjednoczenia Wojskowego oraz innych organizacji czasu wojny. Z głębokim żalem przyjąłem wiadomość o śmierci kolejnej uczestniczki, świadka tamtego zrywu, świętej pamięci Ireny Kamińskiej, głęboko zaangażowanej w działaniach Narodowego Zjednoczenia Wojskowego. Nie wahającej się wraz z pożegnaną niespełna rok temu jej siostrą Teresą Cichowską oraz całą bohaterską rodziną Kołakowskich, złożyć w obronie wyznawanych ideałów oraz wolności i niepodległości ojczyzny, najwyższej ofiary swojego życia i zdrowia. Aresztowana 25 lutego 1950 roku w Osyskach, po rozbiciu przez ciechanowski Urząd Bezpieczeństwa Patrolu Pas NZW pod dowództwem Ildefonsa Żbikowskiego “Tygrysa” i skazana na 10 lat pozbawienia wolności, była więziona do listopada 1954 roku w stalinowskich katowniach. Początkowo w okrytym złą sławą praskim więzieniu karno-śledczym “Toledo”, a następnie w ciężkim więzieniu dla kobiet w Fordonie. Pomimo całego ogromu powojennej tragedii i doświadczeń rodziny Kołakowskich, przechowywała niezachwianą wiarę w nadejście wolnej i niepodległej Polski, której szczęśliwie doczekała. Łącząc się w bólu z pogrążoną w żałobie rodziną i składając wyrazy mojego głębokiego, szczerego współczucia pragnę jednocześnie przekazać Państwu nadany zmarłej medal Pro Patria, którego nie udało mi się dotychczas wręczyć
Starosta dołączając się do słów kondolencji zawartych w liście, przekazał na ręce Pani Anny – córki Pani Ireny, medal “Pro Patria” przyznany wcześniej przez Szefa Urzędu do Spraw Kombatantów, który miał być wręczony 16. października br.
Irena Kamińska od września 1949 r. do 25 lutego 1950 r. udzielała w gospodarstwie swoich rodziców Marianny i Bronisława Kołakowskich we wsi Osyski (obecnie gm. Opinogóra Górna, pow. Ciechanów) pomocy kwaterującym żołnierzom Narodowego Zjednoczenia Wojskowego. 25 lutego 1950 r. oddziały UB i KWB weszły na teren gospodarstwa Kołakowskich. W wyniku strzelaniny zginęli: dowódca Ildefons Żbikowski, Józef Niski „Brzoza”, Henryk Niedziałkowski „Huragan” i Władysław Bukowski „Zapora”. Funkcjonariusze aresztowali też całą rodzinę Kołakowskich – rodziców i czworo dzieci, zabudowania gospodarskie zostały spalone, a majątek skonfiskowany. Po okrutnym śledztwie Bronisław i jego syn Zdzisław zostali bestialsko zamordowani w więzieniu przy ul. Rakowieckiej w Warszawie, 3 lipca 1950 r., a ich szczątków do tej pory nie odnaleziono. 16-letni Jerzy, najmłodszy syn, zmarł po okrutnych przesłuchaniach w ciechanowskiej siedzibie UB. Marianna Kołakowska została skazana na 8 lat pozbawienia wolności, a jej córki, Irena i Teresa, dostały kolejno 10 i 15 lat. Po zwolnieniu z więzienia żyły jako obywatele II kategorii.
1 marca 2020 roku siostry Irena Kamińska i Teresa Cichowska zostały odznaczone przez Prezydenta Andrzeja Dudę Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. Irena Kamińska otrzymała także Medal „Pro Patria”, przyznany przez Szefa Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych. W 2019 roku rodzina Marianny i Bronisława Kołakowskich za swoją niezłomną postawę została uhonorowana podczas Retrospektywy Festiwalu Niepokorni Niezłomni Wyklęci w Ciechanowie statuetką „Sygnet Niepodległości”.