Wybitny pisarz i scenarzysta Marek Nowakowski został pośmiertnie uhonorowany Drzwiami do Wolności Festiwalu Filmowego NNW. Uhonorowanie wręczyli na ręce żony pisarza pani Jolanty Nowakowskiej, dyrektor Festiwalu NNW Arkadiusz Gołębiewski i scenarzysta Wojciech Tomczyk, w czasie uroczystej gali Akademii Filmowej Festiwalu NNW 28 listopada w Filmotece Narodowej – Instytucie Audiowizualnym w Warszawie.
To było podsumowanie roku pracy na Warsztatach Scenariuszowych Filmów Fabularnych o tematyce historycznej. Nagrodzone zostały najlepsze z 9 rozwijanych pomysłów na film, zobaczyliśmy próby czytane aż dwóch wyróżnionych scenariuszy. Goście gali zobaczyli także “Krótki film o Marku Nowakowskim” w reż. Pawła Narożnika.
Marek Nowakowski urodził się 2 marca 1935 r. Debiutował w 1957 roku opowiadaniem na łamach “Nowej Kultury”. Jest jednym z najznakomitszych polskich prozaików współczesnych, mistrzem małych form literackich, które zyskały sobie miano realizmu peryferyjnego. Kronikarz codzienności, wnikliwy, rozumiejący, wrażliwy narrator życia warszawskich przedmieść. W jego prozie każdy człowiek jest ważny i ciekawy – w swojej powszedniości, a zarazem indywidualności i barwności.
To humanistyczne spojrzenie i szacunek dla człowieczeństwa w połączeniu z prawością i patriotyzmem skłoniły Marka Nowakowskiego do zaangażowania się w działalność opozycyjną w PRL. Pisarz nie tworzył traktatów politycznych ani moralnych. Po prostu opisywał i demaskował zło, kłamstwo i niesprawiedliwość. “Raport o stanie wojennym” wydany w podziemiu przez Niezależną Oficynę Wydawniczą NOWa oraz przez Instytut Literacki w Paryżu, pokazał całemu światu podłą i nędzną twarz komunizmu. Pisał opowiadania obrazujące absurdy PRLu. Odwetem za bezkompromisowość autora były surowe represje i uwięzienie go przez reżim PRL.
Marek Nowakowski swoją odważną postawą przyczynił się do zwycięstwa wolnej Polski, a po przełomie ustrojowym pozostał wyczulony na losy prostych ludzi, na przypadki nieliczenia się silnych z potrzebami słabych, na wykluczenie i marginalizację całych grup społecznych, ponownie zmuszanych do podporządkowania się regułom nowej “wolnorynkowej rzeczywistości”.
Był autorem scenariuszy do filmów: Meta (1971), Przystań (1971) i Siedem czerwonych róż, czyli Benek Kwiaciarz o sobie i o innych (1973). Na podstawie jego opowiadania powstał film: Gonitwa (1971).
Zmarł 16 maja 2014 roku w swojej ukochanej Warszawie. Odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski. W 2021 roku pośmiertnie uhonorowany został Krzyżem Wolności i Solidarności.
