Szkoła Filmowa w Łodzi to jedna z najstarszych uczelni filmowych na świecie. Jako Wyższa Szkoła filmowa powstała w 1948 roku a inauguracja roku akademickiego dla szkół artystycznych odbyła się 19 listopada 1948 w Łodzi. Szkoła kształci reżyserów, operatorów, animatorów, fotografików, scenarzystów, montażystów, kierowników produkcji filmowej i telewizyjnej oraz aktorów. Studia obejmują ćwiczenia praktyczne, a także teorię i historię kultury i sztuki, służącą wszechstronnemu rozwojowi artystycznemu i naukowemu.
Pierwszymi wykładowcami byli: Jerzy Bossak, Jerzy Toeplitz, Wanda Jakubowska, Stanisław Wohl i Antoni Bohdziewicz. Naukę rozpoczynali wtedy późniejsi reżyserzy: Andrzej Munk, Andrzej Wajda, Roman Polański, Janusz Morgenstern, Kazimierz Kutz i Kazimierz Karabasz oraz operatorzy: Jerzy Wójcik, Witold Sobociński, Mieczysław Jahoda i Wiesław Zdort. Jednocześnie została w Łodzi otwarta Wyższa Szkoła Aktorska, którą kierował Kazimierz Dejmek, a pierwszymi absolwentami byli m.in. Jadwiga Barańska i Jan Machulski.
Co roku szkoła znajduje się w prestiżowym rankingu „The Hollywood Reporter”. Posiada cztery wydziały: Reżyserii Filmowej i Telewizyjnej, Operatorski i Realizacji Telewizyjnej, Aktorski oraz Organizacji Sztuki Filmowej.
Była to, jest i powinna być szkoła o głębokich ambicjach, pełna ludzi upartych
– powiedział Roman Polański, reżyser, zdobywca Oscarów, Cezarów, Złotych Globów, Nagród BAFTA i Złotej Palmy, absolwent łódzkiej Szkoły Filmowej.
Państwowa Wyższa Szkoła Filmowa, Telewizyjna i Teatralna im. Leona Schillera powstała w 1958 w wyniku połączenia dwóch łódzkich uczelni – Wyższej Szkoły Filmowej (od 1950 PWSF), powstałej w 1948 (w ramach której istniały wydziały reżyserski i operatorski) i Państwowej Wyższej Szkoły Aktorskiej (powstałej w 1949). W 1952 otworzono nowy wydział organizacyjno-ekonomiczny, który kształcił kierowników produkcji filmowej.
Po scaleniu obu szkół w 1958 rozpoczął się być może najsławniejszy okres jej działalności. Szkoła stała się rodzajem „laboratorium sztuki nowoczesnej”, w której wokół działalności związanej bezpośrednio z filmem i teatrem rozwijały się także muzyka, literatura i malarstwo – np. dwóch studentów wydziału operatorskiego było jednocześnie jednymi z pierwszych muzyków jazzowych w Polsce – Jerzego Matuszkiewicza i Witold Sobocińskiego. Do legendy tego okresu przeszły burzliwe dyskusje artystyczno-światopoglądowe, które miały miejsce w czasie przerw między zajęciami na schodach pałacyku Kona. Wokół osoby Romana Polańskiego, który od 1956 zaczął studiować na wydziale reżyserskim, powstała nieformalna grupa muzyków, aktorów i operatorów, z których wielu zrobiło później kariery za granicą. Sukcesy tego okresu wynikają niewątpliwie z atmosfery i pionierskiego programu nauczania stworzonego przez prof. Mariana Bernarda Wimmera i jego ucznia Jerzego Toeplitza.
Absolwenci uczelni (a nawet w jednym przypadku student) otrzymali prestiżowe polskie i zagraniczne nagrody filmowe m.in. Zbigniew Rybczyński (Oscar 1983), Roman Polański (Oscar 2002 i Złota Palma 2002 w Cannes), Krzysztof Zanussi (Złoty Lew w Wenecji i Złote Lwy), Krzysztof Kieślowski (Europejska Nagroda Filmowa 1988 i Złoty Lew), Juliusz Machulski (Złote Lwy), Andrzej Wajda (Oscar 2000 i Złota Palma 1981).
Podstawową zasadą funkcjonowania naszej uczelni jest ścisła integracja wszystkich wydziałów, zwłaszcza podczas realizacji praktycznych prac naszych studentów. Współpraca reżyserów z operatorami, scenarzystami, aktorami, montażystami i kierownikami produkcji, zaczyna się już od pierwszego roku studiów i owocuje powstawaniem twórczych zespołów, często kontynuujących współpracę przez długie lata
– można przeczytać na stronie Festiwalu Camerimage, podczas którego odbędą się projekcje i wydarzenia związane z jubileuszem Szkoły Filmowej w Łodzi. Filmy, które będzie można obejrzeć w Toruniu, zostały podzielone na trzy kategorie: DŁUGIE METRAŻE, ETIUDY ABSOLWENTÓW oraz ETIUDY STUDENTÓW.
Źródło: Wikimedia Commons, PWSFiT, Camerimage.